3 KG

 
Die drie kilo
3 KG, een heleboel ponden en wat minder grammetjes. Wat doet het er toe? Nou, je zou maar gepakt worden met 3 kilo coke, dan doet het er opeens wel toe. Maar mijn weegschaal heeft er ’s ochtends grote moeite mee mij een goed humeur te bezorgen. Elke keer hoop ik dat als ik mijn T-shirt uitdoe dat het een paar ons scheelt. Maar nee, dat doet het niet. En dat terwijl ik, als ik op vakantie ga, ik geen extra T-shirt mee mag van mijn man want anders hebben we overgewicht. Ondertussen doet mijn weegschaal er niet moeilijk over hoor, aan of uit, het maakt geen verschil. Ik heb al diverse manieren geprobeerd om mijn weegschaal te benaderen. Van achteren er voorzichtig opstappen had weinig resultaat op de cijfers in het vakje, maar er in een keer op springen had nog wel eens effect. Ik spring dan met twee voeten tegelijk op mijn digitale weegschaal en de seconden daarna zijn extatisch. De teller gaat als een gek te keer en die komt zelfs boven de 100 kg uit, om dan binnen drie seconden alweer te rusten op precies het zelfde gewicht van mijn eerdere pogingen. Maar goed, die drie seconden euforie zijn zo heerlijk dat ik daar gescheurde enkelbanden verrekte pezen en zelfs gebroken botten voor over heb.

Keiharde cijfers

Nu gewoon even de keiharde cijfers: ik ben te zwaar. Althans dat zegt de mevrouw van het BMI- kantoor. Zij zegt dat ik maximaal 68,8 kilo mag wegen en ik woog wel 80 kilo. Nu was dit wel met kleding aan, opperde ik nog. Maar, zei die gezellige dame, de weegschaal houd rekening met 1 kg aan kleding. Nou, dan had ik nog mazzel want thuis was ik in mijn slip al 80 en zulke zware slips draag ik niet. Of toch wel en moet ik dat eerst even gaan checken? Je weet het maar nooit. Volgens mij is het een groot complot die lingeriefabrikanten en zo… Ik zie de slogan al voorbijkomen: “Deze slip voelt heerlijk licht bij het dragen maar zodra die slip een weegschaal ziet wordt ‘ie loodzwaar.” Nee, ik sla op hol, dat is het gewoon niet. Ook de smoes: “Ik heb wel een kind gekregen hoor, het komt door de bevalling” daar kom ik zelfs bij mezelf niet meer mee weg. Want mijn schattige baby is nu toch alweer 5 jaar oud.
Kortom: ik moet afvallen. Mijn dieet bestaat uit een appeltje met drie walnoten in de ochtend en pas havermout met appel en sojamelk als ik echt honger krijg. Niet snoepen, geen koeken, niet frituren en veel sporten. Ik ren met mijn kind naar school terwijl hij voor me uit fietst en zegt dat het veeeeeeel harderrrr moet. Ik boks twee keer in de week, ik doe aan hot Yoga ( je weet wel, dat gedoe met veel zweet en waarbij ik dus een keer uit mijn broek scheurde). En alsof dat nog niet genoeg is doe ik ook nog aan ballet.
‘s Avonds eet ik zelf gebrouwen soep en doe niet aan pasta, aardappelen, rijst en eet zo min mogelijk brood.
 

Buuv

En zie daar, ben ik toch drie kilo afgevallen en wat denk je, iedereen ziet het! Zelfs die bijziende buurvrouw van schuin boven. (God meid, het gaat lekker he? Je bent echt afgevallen hoor, ik zie het al van verre.) Oké, hoe dik was ik dan wel niet en was ik misschien die Dikke Buuv geworden? Nou lang verhaal kort: ik was zo trots op mezelf dat ik het heb gevierd met een kaasfondue en nog een lekkere Indiaase maaltijd. Resultaat: een hele kilo eraan die er nu al twee weken niet af gaat. Ik mag ook nooit wat! Terwijl ik dit schrijf gaat mijn wekker op de I Phone; het signaal dat ik weer rennend naar school moet want ik zal en moet het streefgewicht van 75 kilo behalen. Want ook ik ben gevoelig voor mijn spiegelbeeld en complimentjes. Die dikke muffintop, die vetkwab rondom mijn middel is ook wat aan het slinken en ik hoef nu niet zo bang meer te zijn dat mensen denken en dan ook zeggen “Goh gefeliciteerd. Leuk hé, een broertje of zusje erbij voor Juul.” Niks baby erbij! Eraf met die vetkwab. En dat doet 3 kilo dus.
Nu net terug van het rennen ben ik me bewust dat er veel ergere dingen zijn in de wereld en zelfs in mijn leven, maar dit kwam in me op en daarom schrijf ik er over. Ik ben van mezelf een behoorlijk zeker en extravert type en schaam me nergens voor, want zelfs met 83 kilo ga ik gewoon in een ressort in Turkije in een string hoor, want anders wordt ik niet bruin. Zei de half Surinaamse die toch al redelijk gekleurd is van de zonnebank (de titaan om precies te zijn).
 

Titaan

Ik voel me beter als ik slanker en bruiner ben dus dat gaan we regelen. Nu bijna zes jaar na de bevalling begin ik me eindelijk weer wat vrouw te voelen. Eerder was het enige waar ik om gaf was zit het lekker en brengt het geen stress met zich mee, dus hoge hakken waren uitgesloten. Maar na zes jaar later wil ik er ook weer leuk uit zien en ik kan dan ook nu pas de discipline opbrengen om er echt wat aan te gaan doen. Raar hoe dat werkt als je een baby krijgt. Alles draait om de baby en mezelf verwennen deed ik met lekkere hapjes die ik gerust wel mocht, want ik was er die nacht wel zes keer uit geweest dus het mocht en zeur niet aan m’n kop.
 
Steun gezocht
Ik ga er dus voor. In november 2015 wil ik 70 kilo wegen. Helpen jullie me een beetje? Hoe? Schrijf eens iets leuks hieronder mijn blog want echt, dat helpt.